با کمال تعجب چند وقتی است که مشغول مطالعه آثار بزرگان سیر وسلوک این سر زمینم ودر کمال تعجب دیدم مرحوم علامه محمد حسین حسینی طهرانی در کتاب معروف خود نور ملکوت قرآن نوشته: فردوسی با شاهنامه افسانه ای خود که کتاب شعر (یعنی تخیلات و پندارهای شاعرانه ) است خواست باطلی را در مقابل قران علم کند و موهومی را در برابر یقین بر سر پا دارد. خداوند وی را به سزای خودش در دنیا رسانید، و از عاقبتش در آخرت خبر نداریم.} البته علامه طهرانی بیشتر بحثش روی این است که برخی دارند با تاکید بر مباحث ملی گرایانه مسلمین را از اسلام دور می کنند (رجوع به کتاب نور ملکوت قران تالیف علامه حسینی طهرانی جلد 4، بحث نهم صفحه 146)

نمی فهمم ونمی دانم بزرگواری چون آیت الله حسینی طهرانی چرا این صحبت را بیان می کند کاش در قید حیات بودند واز ایشان می پرسیدم.

با توجه به این مطلب که بزرگ سر سلسله عرفان اسلامی حضرت امیر المونین علی ابن ابی طالب است واین امام همام عرب زبان می باشد این دلیلی بر بی احترامی به بزرگان ملی  سر زمین بزرگ ایران نمی باشد  بنده تصور دارم این عصابانیت عربها از ایرانیان که آنها را گبر وآتش پرست می نامند وگاهی مجوس که این شدت بغض در اعراب سنی شدیدتر است تا اعراب شیعه به دوستان شیعه عرب زبان ما هم سرایت نموده چرا که اعراب مسلمان هر جا که رفتند زبان وفرهنگ خود را نیز به ایشان تحمیل نمودند مگر ایرانیان کل شمال آفرسقا وسوریه امروزی که بخشی از روم سابق بود تحت سیطره عربهای مسلمان قرار گرفتندجالب تر اینکه قبل از گسترش وسیع تشیع در جهان فردوسی پیامبر این جریان در خراسان وایران زمین بود شاید بغض اعراب سنی در آن موقع این موضع آن بزرگوار بود در بحث رمز راز شیعه شدن ایرانیان بعدها در پست های بعدی مطالبی را خوام گفت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: